Je bent hier : Welkom / De waarheid achter goede voornemens: jij bent niet het probleem
Man op crosstrainer voelt druk van goede voornemens, werkstress en eindejaarsverwachtingen.

De waarheid achter goede voornemens: jij bent niet het probleem

Persoonlijke groei

Auteur: Mieke Loor

Op de radio galmt Mariah Carey, je pakt achteloos je jas van de kapstok, loopt langs de lampjes in de straat en voelt ineens die spanning in je buik. Iedereen lijkt vooruit te kijken. Nieuwe plannen, frisse doelen, grootse energie. En jij? Jij wilt het liefst even verdwijnen. Want ergens denk je: moet ik dit ook willen? Moet ik straks aan die tafel zitten met een lijstje vol betere versies van mezelf, terwijl ik nu al nauwelijks overeind blijf?
 
Dus probeer je het toch. Je neemt je voor om dit jaar wel streng te zijn, wel gedisciplineerd, wel “de nieuwe jij” te worden die iedereen altijd lijkt na te jagen. Maar zodra je eraan begint, merk je dat het voelt alsof je tegen jezelf vecht. Alsof je aan iets trekt dat niet van jou is. Je probeert te ontspannen, maar ontspanning voelt onrustig. Je probeert nieuwe plannen te maken, maar je lijf geeft al dagen aan dat het eigenlijk niet meer kan. En ergens diep van binnen fluistert een stem: moet dit nu echt?
 
In mijn praktijk Jouw Eigen Veerkracht in Valkenswaard zie ik dit elke december en januari opnieuw. Mensen die al zo lang hebben geprobeerd om te veranderen dat ze vergeten zijn wie ze eigenlijk zijn. Mensen die denken dat ze falen, terwijl ze simpelweg uitgeput zijn van al die verwachtingen. En eerlijk? Ik herken het zelf maar al te goed. Met werkvormen als hypnotherapie, Voice Dialogue, innerlijk kindwerk en systemisch werk zoeken we samen naar iets veel eerlijkers dan een “nieuwe jij”. We zoeken naar jou. Naar wat er gebeurt achter die knoop in je maag. Naar wat je al die tijd hebt gedragen. En soms begint dat met één simpele vraag: wat als er helemaal geen nieuwe jij hoeft te komen?

In deze blog ontdek je;
  1. Wat is eindejaars-druk?
  2. Wat leeft er onder die eindejaarsdruk?
  3. Wat kun je met goede voornemens, zonder jezelf gek te maken?
  4. Wat kan therapie betekenen als die strijd in jou niet stopt?
  5. Wat therapie níet kan, en waarom dat eigenlijk oplucht
  6. Twee therapievormen die kunnen helpen bij eindejaarsdruk
  7. Hoe komt het dat goede voornemens vaak mislukken?
  8. Wat zegt het over mij dat ik steeds streng voor mezelf ben?
  9. Wat je misschien nog niet wist over mij
  10. Hoe ik met eindejaarsdruk werk in mijn praktijk
  11. Meestgestelde vragen over eindejaarsdruk en goede voornemens
  12. Zet nu die volgende stap naar een jaar dat wél klopt voor jou

Aan het einde van het jaar voel je misschien van alles tegelijk: druk, vermoeidheid, verwachtingen die groter lijken dan jij. In deze blog lees je waarom die spanning zo hard binnenkomt, wat er onder zit en hoe je weer kunt kiezen voor wat jóu goed doet. Warm, eerlijk en zonder haast, precies zoals ik er in mijn praktijk ook met je naar kijk.

Zet hier die stap op weg naar Jouw Eigen Veerkracht

“Die spanning, die knoop in je maag aan het einde van het jaar”

Wat is eindejaars-druk?

Eindejaarsdruk voelt alsof je hoofd een cocktail is waarin alles door elkaar wordt geschud: wat je nog af moet hebben op je werk, de feestvreugde die je eigenlijk zou moeten voelen, de verlanglijstjes, de kerstboodschappen, de plannen die je nog snel probeert te regelen… en ergens diep daaronder dat stemmetje dat fluistert dat je vanaf 2 januari een verbeterde versie van jezelf moet zijn. Iemand die meer kan, meer doet, meer volhoudt. Terwijl jij nu al moe bent. Doodop, eigenlijk.
 
Die druk is geen aanstellerij. Het is het resultaat van maanden doorgaan terwijl bijna niemand ziet hoeveel je draagt. Het is die stille overtuiging dat het volgend jaar écht beter moet, anders tel je niet mee. Het is de spanning tussen wie je bent en wie je denkt te moeten zijn. En elk jaar, zodra december dichterbij kruipt, begint die spanning op te lopen. Je voelt het in je lijf: die knoop in je maag, een lichte onrust, alsof je achterloopt terwijl het jaar nog niet eens voorbij is.
 
En diep van binnen weet je: het gaat niet om dat nieuwe jaar. Het gaat om wat die druk in jou naar boven haalt zodra je er even bij stil staat. Niet 1 januari verandert iets, maar de angst dat je weer iemand anders moet worden. Dáár begint het echte gesprek. Wat gebeurt er eigenlijk in jou zodra dat nieuwe jaar lonkt?

Hoe herken je dat eindejaarsdruk jou raakt?

Je merkt het vaak niet eens meteen. Het begint in de kleine dingen. Je staat op, trekt een yoghurt uit de koelkast en voelt meteen die lichte spanning in je schouders, alsof je lichaam eerder wakker is dan jij. Je loopt langs de kerstchocolade in de supermarkt en denkt: ik zou eigenlijk minder moeten eten. Je hoort iemand enthousiast over zijn sportdoelen vertellen en ergens in jou knapt er iets. Niet uit jaloezie, maar uit pure vermoeidheid. Alsof je hoofd fluistert: ik ben te laat.
 
En dan zijn er die momentjes waarop je het niet meer kunt wegduwen. Dat je op de bank ploft en ineens tranen voelt zonder duidelijke aanleiding. Dat je boos wordt om iets kleins, of het liefst onder een deken kruipt en niemand wil spreken. Je zegt tegen jezelf dat het “vast door de feestdagen komt”, maar die zin zegt meer dan je denkt. Het is de vermoeidheid die zich al maanden heeft opgebouwd. De spanning die nergens heen kan. Je lichaam dat allang doorheeft wat jij nog probeert te negeren.
 
En ergens, tussen al die kleine momenten door, merk je dat dit niet alleen gaat over december, lijstjes of goede voornemens. Het gaat over iets dat veel langer met je meeloopt, als een steen op je maag die elk jaar wat zwaarder lijkt te worden. En precies daar komt dat heldere gedachteflitsje: Wacht eens… zit hier meer achter dan ik dacht?

Wat leeft er onder die eindejaarsdruk?

Als je eerlijk kijkt, zit onder die eindejaarsdruk vaak iets dat veel ouder is dan december. Het zit in de manier waarop je je schouders optrekt zonder dat je het doorhebt. De spanning die je al voelt voordat iemand überhaupt het woord “voornemens” heeft uitgesproken. Dat kleine onzichtbare moment waarop je denkt dat jij hetzelfde zou moeten voelen als de rest. Het voelt benauwend, bijna paniekerig. Angst om niet genoeg te zijn. Angst om af te wijken. Angst om weer degene te zijn die de sfeer bederft omdat jij even niet mee kunt.
 
Onder die spanning zit ook loyaliteit. Aan vroeger. Aan hoe je het hebt geleerd. Je hebt misschien jarenlang gevoeld dat je maar beter mee kon doen met de meute. Dat je niet te veel ruimte mocht innemen. Dat je vooral niet mocht laten merken dat jij iets anders voelde dan de rest. Je paste je aan omdat je dan minder gezeik kreeg. Omdat het veiliger was. Omdat het hielp om te overleven in een omgeving waar jouw binnenwereld minder telde dan de verwachtingen van anderen. En die overtuiging draag je nog steeds met je mee, zonder dat je het doorhebt.
 
En dan is er schuld. Die sluipt er zachtjes in. Schuld omdat je niet blij bent terwijl je denkt dat je dat wel zou moeten zijn. Schuld omdat je geen plannen hebt. Schuld omdat jouw vermoeidheid zo uit de toon valt tussen alle feestelijkheid om je heen. Maar schuld is geen waarheid. Het is een reflex van een ouder deel in jou, een deel dat ooit dacht dat jouw waarde lag in voldoen, in meedoen, in niet lastig zijn. Niet in wat je werkelijk voelt.
 
En misschien voel je het nu, terwijl je dit leest. Ja, het is confronterend. Maar dit gaat niet over falen. Dit gaat over menselijkheid. Over een lichaam dat eerder doorheeft wat jij al jaren wegduwt. Over stukken van jezelf die ooit hard moesten werken om geaccepteerd te worden. Het was ooit nodig. Nu mag het anders, nu mag het zachter.
 
En denk je echt dat je de enige bent? Dat iedereen het naar zijn zin heeft, behalve jij?

Onderzoek laat zien dat dit vaker voorkomt

Uit de gedragspsychologie en diverse jaarlijkse rapportages blijkt dat jouw gevoel allesbehalve uniek is. Wetenschappelijke data toont aan dat ruim 80% van de goede voornemens mislukt, vaak al vóór februari. Dit komt zelden door een gebrek aan discipline, maar omdat we doelen stellen vanuit extrinsieke druk (wat anderen van ons verwachten) in plaats van intrinsieke behoeften (wat we zelf écht nodig hebben). Je bent dus niet ‘anders’, je bent menselijk, en jouw lichaam geeft een signaal af dat je vastzit in een patroon. Dit mag zachter bekeken worden.

Wat kun je met goede voornemens, zonder jezelf gek te maken?

Begin vooral met een piepklein voornemen wat heel groots uit kan pakken: blijf bij jezelf. Dat klinkt gemakkelijk, zeker als iemand vanuit de keuken roept: “Ik ga er écht voor dit jaar!” . Je voelt die druk, die steen op je maag. Je glimlacht mee, knikt braaf, maar vanbinnen voel je: dit heb ik helemaal niet in me. Dat één seconde durende besef, dat is waar verandering begint. Niet door meteen iets te doen, maar door even de ruimte te pakken om te voelen wat het met je doet.
 
En dan komt het moment waar je het liefst voor zou wegduiken: iemand vraagt direct naar jouw goede voornemens. Je voelt die lichte paniek opkomen, dat oude reflexje dat roept: “Zeg iets nuttigs, iets positiefs, laat zien dat je meedoet.” Maar eerlijk? Je hoeft dat spel niet meer mee te spelen. Je mag gewoon zeggen: “Mijn goede voornemen is om te luisteren wat ik echt nodig heb” of zelfs: “Ik weet het nog niet.” Dat is geen falen. Dat is jezelf niet verraden. Dat is volwassen zijn, ruimte voor jezelf creëren, ook als het spannend voelt.
 
En als je merkt dat die spanning meer met je doet dan je zou willen, dat je somber wordt, slecht slaapt, steeds meer spanning voelt, of het gevoel hebt dat je dit niet meer volhoudt, dan is het altijd verstandig om eerst de huisarts te raadplegen. Niet omdat er iets mis is met jou, maar omdat jouw lichaam allang laat zien dat je te veel draagt. En misschien voel je ondertussen al: dit kleine stukje eerlijkheid naar jezelf, dit even níet meebewegen, opent ruimte. Een kleine beweging. Maar precies zo één waarvan je denkt: Wacht eens… misschien kan dit echt anders.

Goede voornemens die in de prullenbak belanden als metafoor voor eindejaarsdruk en het gevoel dat het nooit lukt.

“Goede voornemens? Je kan ze beter meteen in de prullenbak gooien als het niet JOUW voornemens zijn, maar de voornemens van iemand anders”

“Niet nog meer tips, maar echt voelen”

Wat kan therapie betekenen als die strijd in jou niet stopt?

In mijn praktijk zie ik vaak mensen binnenkomen die precies dit kennen: dat je wéét dat je te veel draagt, dat je snapt waar het vandaan komt, dat je kleine stappen probeert… maar dat die interne druk tóch steeds terugkomt. Alsof er twee delen in jou voortdurend op elkaar inbeuken. Aan de ene kant de Pusher die roept dat je moet presteren, dat je anders achterloopt, dat je nú moet veranderen. Aan de andere kant de Criticus die fluistert dat je al te laat bent, dat je niet genoeg hebt gedaan, dat rust iets is wat je eerst moet verdienen. Die twee stemmen maken het zo ontzettend moeilijk om überhaupt te voelen wat jij zelf nodig hebt.
 
Wat ik dan doe, is niet ingewikkeld. Ik ga met je zitten en samen kijken we naar die delen. Niet om ze weg te poetsen, maar om te horen waar ze eigenlijk vandaan komen. In Voice Dialogue noem je dat de verschillende ‘stemmen’ in jezelf leren kennen. De Pusher die ooit is ontstaan omdat je dacht dat je anders niet gezien werd. De Criticus die je wilde beschermen tegen afwijzing. Het stille, vermoeide deel dat allang niet meer gehoord wordt. En ergens, ergens onder die lagen, zit ook het kind in jou dat ooit iets nodig had wat nooit kwam. Daar mogen we naartoe, maar zacht, alleen wanneer jij eraan toe bent.
 
En wat er dan gebeurt? Dat is vaak het moment waarop de opluchting komt. Niet omdat alles ineens opgelost is, maar omdat je het niet meer alleen hoeft te dragen. Omdat je voelt dat je lichaam eindelijk mag zakken. Omdat die stemmen in jou voor het eerst niet alleen maar schreeuwen, maar ook gehoord worden. Vaak hoor ik cliënten dan zeggen: “Had ik dit eerder geweten, ik had niet zo hoeven worstelen.” En eerlijk? Soms is dat gesprek precies wat je nodig had, zonder dat je het wist.

“Geen toverstaf, wel echt contact”

Wat therapie níet kan, en waarom dat eigenlijk oplucht

Ik ga het je eerlijk zeggen, want je verdient eerlijkheid. Therapie kan niet in één sessie al die jaren van druk, aanpassen en overleven van je schouders halen. Ik kan niet met een soort toverstafje de Pusher het zwijgen opleggen of jouw Criticus kalmeren alsof het lichtknoppen zijn. En ik kan ook niet iets weghalen wat jij zelf nog niet durft te voelen. Zo werkt het niet, en dat is precies waarom het wél werkt.
 
Wat ik wél kan, is met je meelopen. Je helpen begrijpen waarom die stemmen zo hard werken. Waarom jouw lichaam reageert zoals het reageert. Waarom jij al die jaren hebt gedacht dat je geen andere keuze had dan dóórgaan. En langzaam, op jouw tempo, ontstaat er dan iets wat veel groter is dan een snelle oplossing: ruimte. Adem. Een nieuw soort eerlijkheid naar jezelf die geen haast heeft. Die niet geforceerd voelt. Die niet gebouwd is op moeten, maar op mogen.
 
Therapie belooft geen perfect eindejaarsseizoen, geen eeuwige rust in je hoofd en geen leven zonder moeilijke momenten. Maar wat het je wél geeft, is iets dat veel echter is dan dat: je hoeft het niet meer alleen te dragen. Je hoeft niet meer te doen alsof. Je hoeft niet meer te voldoen. En misschien is dat wel de reden dat het werkt, omdat het echt is. Omdat jij echt mag zijn.

“Het is niet gek om hulp te vragen”

Twee therapievormen die kunnen helpen bij eindejaarsdruk

In mijn praktijk kijk ik nooit vanuit een vast recept. Ik luister. Naar wat jij zegt, maar vooral naar wat je lichaam vertelt, naar wat je ogen laten zien, naar wat er onder je woorden beweegt. Vanuit dat gesprek en mijn intuïtie kies ik vaak twee vormen die precies passen bij dit thema van druk, verwachtingen en die interne strijd die maar niet wil stoppen. Niet om iets te verklaren, maar om te ervaren wat er in jou leeft, en wat al die tijd genegeerd is.

Voice Dialogue: stemmen die al jaren je tempo bepalen

Wanneer we met Voice Dialogue werken, merk je vaak pas hoe hard sommige delen in jou trekken. De Pusher die altijd vindt dat het meer moet. De Criticus die in elke stiltemoment iets te zeggen heeft. In de sessie krijgen die delen ruimte om te spreken, en juist daardoor worden ze minder luid. Je voelt hoe het is om even niet gestuurd te worden, maar om te luisteren. Naar jezelf, zonder ruis. Het brengt een rust die je niet kunt bedenken, alleen ervaren.

Innerlijk Kindwerk: het deel dat anders mag leren kijken

Hier ontmoet je het stille stuk in jou dat zo lang heeft geprobeerd mee te rennen. Het deel dat moe is, bang, soms verdrietig zonder woorden. Niet om het te analyseren, maar om het eindelijk te voelen. Heel vaak hoor ik dan: “Ik wist niet dat dit er nog zat.” Het is geen zwakte. Het is waarheid. En die waarheid verzacht. Je lichaam ontspant, je adem zakt, je merkt dat je al die tijd iets hebt gedragen dat nooit van jou alleen was.
Dit zijn zomaar voorbeelden van wat mogelijk is met innerlijk kindwerk, als je niet langer alleen probeert te vechten met jezelf, maar de delen in jou eindelijk de ruimte geeft die ze al die tijd hebben gemist.
 
Wat het beste past, ontdek je pas als we samen kijken naar jouw verhaal.

Hoe komt het dat goede voornemens vaak mislukken?

Wellicht gebeurd het ieder jaar opnieuw: de eerste dagen gaat het goed. Je sporttas staat klaar, je haalt keurig je boodschappenlijst voor gezond eten in huis, of je legt je telefoon braaf op tijd weg. Maar na een week, of soms al na een paar dagen, merk je dat het toch niet lukt om vol te houden. Je grijpt naar een excuus “ik had een drukke dag” of “vandaag mag het nog een keer” en voor je het weet, voelt het alsof je alweer hebt gefaald.
 
Het ligt zelden aan een gebrek aan discipline. Goede voornemens raken vaak een laag dieper: ze botsen met oude gewoontes die je ooit zijn gaan helpen om te overleven. Misschien ben je gewend om altijd door te zetten en jezelf geen rust te gunnen. Of misschien leerde je vroeger dat streng zijn de enige manier is om iets te bereiken. In dat licht is het niet vreemd dat een simpel voornemen meer weerstand oproept dan je had verwacht. Je lijf en hoofd kennen dit patroon al jaren, en die laat je niet zomaar los door een besluit op oudjaarsavond.
 
En toch: mislukken hoeft niet het laatste woord te zijn. Wat als falen niet betekent dat jij tekortschiet, maar dat je oude manieren simpelweg niet meer passen bij wie je nu bent? Dat geeft ruimte. Dan is een voornemen geen streng opgelegd plan meer, maar een zachte uitnodiging om te ontdekken hoe jij wél verder wilt. Misschien kleiner, langzamer, of op een manier die veel beter bij jou aansluit.

Wat zegt het over mij dat ik steeds streng voor mezelf ben?

Misschien herken je het stemmetje dat nooit tevreden is. Je haalt je doelen, maar er kan altijd meer. Je doet je best, maar het had beter gekund. Je hebt een dag hard gewerkt en toch voelt het niet genoeg. Het is alsof er altijd iemand meekijkt die de lat net een stukje hoger legt. En hoe harder je probeert om die lat te halen, hoe verder hij opschuift.
Streng zijn voor jezelf heeft vaak een geschiedenis. Het ontstaat zelden zomaar.
 
Misschien leerde je al jong dat waardering pas komt als je presteert. Of misschien groeide je op in een omgeving waar fouten niet geaccepteerd werden, waardoor je jezelf hebt aangeleerd om extra goed je best te doen. Dat mechanisme blijft hangen, ook als de omstandigheden allang anders zijn. Het kan voelen alsof je eigenwaarde nog steeds afhangt van dat lijstje vinkjes.
 
Maar stel je eens voor dat die strengheid niet de waarheid is, maar een oude reflex. Dat je niet hoeft te bewijzen dat je genoeg bent, maar dat je dat eigenlijk al was. Dan kan er iets veranderen. Niet omdat je ineens alles loslaat, maar omdat je zachter wordt naar jezelf. En juist in die zachtheid ontstaat ruimte. Ruimte om te ademen, om te voelen, en misschien wel om jezelf voor het eerst echt toe te laten zoals je bent.

Wat je misschien nog niet wist over mij

Ik kan mezelf inmiddels wel de koningin van de goede voornemens noemen. Elk jaar maakte ik braaf een hele lijst. Een lange ook. En elk jaar kwam hetzelfde moment: ergens in december keek ik terug en moest ik toegeven dat er geen één écht gelukt was. Niet omdat ik niet wilde, maar omdat er iets knelde waar ik geen woorden voor had.
 
Pas tijdens een van mijn eigen sessies viel het kwartje. Ik maakte al die voornemens omdat iedereen het deed. Omdat het hoorde. Omdat ik dacht dat ik moest meedoen met die jaarlijkse hype van “beter worden”. Dus vulde ik mijn lijst met dingen die ik hoorde bij anderen: meer sporten, gezonder eten, doelen stellen, harder werken, meer bereiken. En eerlijk? Ik vond alles leuk, maar het waren niet míjn verlangens. Ik stond er niet achter, dus zette ik geen stappen. Ik rende op andermans tempo.
 
Totdat ik ontdekte dat het anders mocht. Dat ik doelen mag kiezen die écht bij mij passen. Niet omdat de wereld iets van me verwacht, maar omdat ik voel wat belangrijk is voor míj. En soms betekent dat dat mijn voornemens haaks staan op wat “logisch” of “normaal” zou zijn. Dan kies ik voor rust waar een ander voor actie gaat. Of voor vertragen terwijl iedereen alweer vooruit rent.
 
En sindsdien… slagen mijn voornemens wél. Niet omdat ik harder mijn best doe, maar omdat ze eindelijk van mij zijn. En ja, soms kijkt iemand vreemd op of geeft er commentaar op. Maar dat raakt me niet meer. Het bevestigt alleen maar dat ik sta waar ik wil staan. Dat ik trouw ben aan mezelf.
 
En precies die vrijheid gun ik jou ook. Dat je voelt: ik mag het op mijn manier doen. Dat je van pijn naar passie mag bewegen. Dat je jouw eigen verhaal mag herschrijven, op een tempo dat klopt voor jou.

Hoe ik met eindejaarsdruk werk in mijn praktijk

Wanneer iemand bij mij komt met deze eindejaarsdruk, zie ik meestal niet iemand die “gewoon even moe” is, maar iemand die al veel te lang iets heeft gedragen wat nooit zichtbaar mocht zijn. Ik luister naar wat jij vertelt, maar net zo goed naar wat je niet zegt. Naar hoe je erbij zit, naar je adem, naar dat kleine moment waarop je blik even wegvalt. Dat is vaak het punt waar het echte verhaal begint — het verhaal dat onder al die verwachtingen ligt.
 
In mijn sessies werk ik intuïtief, zacht en soms confronterend. Soms openen we iets via hypnotherapie, omdat daar de oude overtuiging zit dat jij altijd moet voldoen. Soms laat ik je in Voice Dialogue kennismaken met de Pusher of de Criticus die jouw tempo al jaren bepaalt. En soms komt juist het stille stuk naar voren in innerlijk kindwerk, of wordt via systemisch werk duidelijk dat een deel van deze druk helemaal niet van jou is. Ik volg wat jij nodig hebt, niet wat de methode voorschrijft. Wil je meer lezen over hoe ik werk?

Lees hier meer over mijn manier van werken.

Meestgestelde vragen over eindejaarsdruk en goede voornemens

Het einde van het jaar kan veel losmaken. Twijfel, onrust, druk om te veranderen, ook al ben je eigenlijk al maanden moe. Dit zijn de vragen die ik het vaakst hoor in mijn praktijk, vooral tegen het einde van het jaar.

Waarom heb ik last van eindejaarsdruk?

Omdat december al jouw oude overtuigingen raakt: dat je moet voldoen, mee moet doen en jezelf moet verbeteren. Die druk komt niet van het nieuwe jaar, maar van wat jij jarenlang hebt gedragen.

Waarom mislukken mijn goede voornemens altijd?

Meestal botsen je voornemens met oude patronen die ooit hielpen om te overleven. Als je lijf nog in “overleefstand” staat, werkt geen enkel voornemen, hoe graag je het ook wilt.

Hoe weet ik of ik te veel last heb van eindejaarsdruk?

Als je lichaam het overneemt: slecht slapen, huilen zonder duidelijke reden, spanning in je borst of schouders, snel geïrriteerd zijn. Dat zijn geen zwaktes, maar signalen dat je te veel draagt.

Is het normaal dat ik me ellendig voel tijdens de feestdagen?

Ja. Veel mensen voelen juist méér druk als de rest enthousiast is. Andermans licht maakt jouw moeheid zichtbaarder, dat betekent niet dat er iets mis is met jou.

Wat kan ik doen als ik geen goede voornemens wil?

Kies voor eerlijkheid: “Ik weet nog niet wat ik nodig heb.” Schuld komt uit oude verwachtingen, niet uit jouw waarde. Je hoeft niet mee te doen aan de hype.

Kan therapie helpen bij eindejaarsdruk?

Ja, niet door je te “fixen”, maar door te onderzoeken waar die druk vandaan komt. In therapie ontdek je welke delen in jou trekken, en welke je eindelijk rust willen geven.

“Heb je hulp nodig voor het vinden van je eigen veerkracht?“

Zet nu die volgende stap naar een jaar dat wél klopt voor jou

Soms voelt het alsof iedereen al bezig is met nieuwe plannen, doelen en versies van zichzelf. Ondertussen probeer jij overeind te blijven in een hoofd dat al maanden overvol is. Je vraagt je misschien af: moet ik mee in dat tempo, of mag ik eindelijk eens luisteren naar wat ik nodig heb? Hoe lang moet ik nog volhouden voordat iemand ziet dat ik eigenlijk al veel te moe ben?
 
En weet je… je bent niet gek of zwak dat je vastloopt in deze tijd van het jaar. Heel veel mensen voelen deze druk, maar ze zeggen het niet hardop. Je zoekt geen snelle oplossing. Je zoekt adem. Rust. Iemand die met je meekijkt naar wat er onder die spanning ligt. En ja, er is iets mogelijk, ook als je dat nu nog niet helemaal kunt geloven.
 
Ik ben Mieke, en in mijn praktijk Jouw Eigen Veerkracht in Valkenswaard werk ik met mensen die precies dit herkennen. Mensen die vastlopen in hun hoofd, hun lijf of hun leven en niet meer weten hoe ze moeten stoppen met moeten. Met hypnotherapie, Voice Dialogue, innerlijk kindwerk en systemisch werk onderzoek ik samen met jou waar die oude patronen zijn ontstaan en hoe je jezelf weer ruimte kunt geven. Niet door harder te werken aan jezelf, maar door eindelijk te voelen wat jij al die tijd hebt moeten wegdrukken.
 
Het vraagt moed om deze stap te zetten. Dat weet ik. Je hoeft het niet alleen te doen.
Wacht niet langer en neem vandaag nog contact met mij op voor die eerste stap, en ontdek hoe jij weer gaat geloven in Jouw Eigen Veerkracht.
 
Liefs, Mieke

Zet hier die volgende stap naar Jouw Eigen Veerkracht

📍 Zoek je een therapeut in de buurt van Eindhoven? Vanuit Valkenswaard ben je er zó. Mijn praktijk is makkelijk bereikbaar en parkeren kan voor de deur.

Bekijk locatie op Google Maps

Wat ik je nog mee wil geven over eindejaarsdruk

  • Eindejaarsdruk komt voort uit oude overtuigingen en verwachtingen.
  • Goede voornemens falen vaak door oude patronen die nog actueel zijn.
  • Lichaamssignalen zoals slecht slapen en irritatie duiden op te veel druk.
  • Het is normaal om je ellendig te voelen tijdens de feestdagen, ondanks de blijdschap om je heen.
  • Therapie kan helpen door de bron van de druk te onderzoeken, niet door je te ‘fixen’.

Lees hier mijn recente blogs

Je bent hier : Welkom / De waarheid achter goede voornemens: jij bent niet het probleem
Scroll naar boven