Je bent hier : Welkom / Rouw na ziekte: waarom de stilte na de storm vaak het zwaarst aanvoelt
Vrouw staat alleen op het strand na een storm, symbool voor leven oppakken na jaren van onzekerheid en angst

Rouw na ziekte: waarom de stilte na de storm vaak het zwaarst aanvoelt

Angst & Trauma

Auteur: Mieke Loor

De storm is voorbij, je hebt het overleefd. De specialist zegt de woorden: “je bent schoon”. Woorden waar je zo lang naar hebt toegeleefd dat je ze nauwelijks kunt bevatten. Je loopt naar buiten. De lucht is helderblauw. Bijna vreemd mooi. Als je het deelt met anderen, krijg je felicitaties, bloemen. Opluchting. En dan die zin: “wat fijn dat je nu weer verder kunt.”
Maar wat is verder?

Oh ja, verder gaan. Natuurlijk, want nu is alles voorbij… toch? Je raapt jezelf bij elkaar. Je gaat door. Dankbaar zijn, want dit was toch waar je op hoopte? Alleen voelt het niet zo. Geen opluchting. Geen rust. Alleen een diepe vermoeidheid. Je lichaam dat ineens op de rem gaat staan. Je hoofd vol vragen: “en hoe nu verder?”. Alsof alles in jou zegt: wacht even, ik ben er nog niet.

In mijn praktijk zie ik veel mensen die precies hier vastlopen. Mensen die jarenlang hebben volgehouden en nu niet weten hoe ze verder moeten zonder die constante spanning. En ik herken het ook van mezelf.

Ik ben Mieke, en in mijn praktijk Jouw Eigen Veerkracht in Valkenswaard begeleid ik mensen die vastlopen in hun hoofd, hun lijf of hun leven. Met hypnotherapie, Voice Dialogue, innerlijk kindwerk en systemisch werk kijken we samen naar wat er is gebeurd en waarom het nu nog zo voelbaar is. Want soms begint herstel niet met doorgaan, maar met die ene vraag die bijna niemand stelt: waar ben ik eigenlijk gebleven, nu de storm voorbij is?

In deze blog ontdek je;
  1. Waarom je niet opgelucht bent na goed nieuws
  2. Lichamelijke en emotionele klachten na ziekte of trauma
  3. De impact van langdurige stress op je zenuwstelsel
  4. Is het normaal om je leeg te voelen na herstel?
  5. Rouw na ziekte: herstellen in je eigen tempo
  6. Wat therapie niet voor je kan doen
  7. Welke therapievormen kunnen helpen bij rouw na ziekte
  8. Mijn manier van werken als het leven opnieuw vorm moet krijgen
  9. Wat je nog niet wist over mij
  10. Veelgestelde vragen over je leven oppakken na jaren van onzekerheid
  11. Zet nu die volgende stap na een periode van onzekerheid

Het goede nieuws is er, maar jij voelt dat je nog niet mee bent. In deze blog ontdek je wat er kan gebeuren als jaren van angst en spanning wegvallen, waarom leegte en vermoeidheid dan zo voelbaar kunnen zijn, en hoe je je leven opnieuw kunt benaderen na een periode van onzekerheid.

Zet hier die stap op weg naar Jouw Eigen Veerkracht

“wie ben ik eigenlijk, nu de onzekerheid weg is?“

Waarom je niet opgelucht bent na goed nieuws

Het moment waar je zo lang naar hebt toegeleefd, is er eindelijk. Het gesprek, de uitslag, het verlossende woord. En iedereen verwacht maar één ding van je: opluchting. Blijdschap. Dankbaarheid. Je zou moeten lachen, plannen maken, het leven weer oppakken alsof je even op pauze had gedrukt en nu gewoon verdergaat.

Maar dat gebeurt niet. Je zit daar. Stil. Met tranen die niet weten waar ze naartoe moeten. Niet alleen omdat het goed nieuws is, maar omdat je oprecht geen idee hebt hoe het verder moet.

Dit is het stuk waar niemand je op voorbereidt. Niet je omgeving. Niet je huisarts. Niet de specialisten. Jarenlang stond je systeem op scherp. En nu die dreiging weg is, blijft er geen rust achter, maar leegte. Alsof het alarm is uitgezet, terwijl jij nog steeds klaarstaat om te rennen. Dat is verwarrend.

En precies daar dient zich een vraag aan die zachter klinkt, maar dieper snijdt: wie ben ik eigenlijk, nu de onzekerheid weg is?

Lichamelijke en emotionele klachten na ziekte of trauma

Het slechte nieuws wist je inmiddels te hanteren. Je wist wat je moest doen: niet te veel bij stilstaan, emoties uit en doorgaan. Maar goed nieuws is van een heel andere orde. Dat vraagt niet om actie, maar om aanwezigheid. En juist daar voelt het vreemd. Want zolang de dreiging er was, wist je wie je moest zijn. Nu die wegvalt, blijft er geen richting over. Alleen ruimte. En die ruimte voelt allesbehalve rustig.

Wat er dan gebeurt, lijkt soms nergens op te slaan. Emoties die niet passen bij het moment. Vermoeidheid zonder duidelijke oorzaak. Niet omdat je ondankbaar bent, maar omdat je lichaam iets anders doet dan je hoofd verwacht. Het stopt met volhouden. Met paraat staan. Met overleven. En wat al die tijd geen plek had, komt alsnog langs. Niet omdat je er een drama van maakt, maar omdat je eindelijk weer gaat voelen.

En ergens begint het te dagen: dit gaat niet over het goede nieuws, dit gaat over alles wat je al die tijd heb vastgehouden.

De impact van langdurige stress op je zenuwstelsel

Wat nu voelbaar wordt, hoort bij een periode waarin je je lichaam niet durfde te vertrouwen. Vooruitkijken was spannend, plannen maken voelde als jezelf voor de gek houden. Je leefde van uitslag naar uitslag, alert op slechter nieuws, een nieuwe beperking, een volgende tegenslag. Niet omdat je daarop hoopte, maar omdat het bevestigde wat je diep vanbinnen al voelde.

Dat werkt door in alles. In kleine dingen. Een lekke band. Een glas dat uit je handen valt. Momenten die op zichzelf niets voorstellen, maar je ineens volledig kunnen overspoelen. Niet omdat dat moment zo groot is, maar omdat je systeem nog steeds denkt: dit kan het begin zijn van iets ergers. En nu het gevaar weg is, hoef je niet meer te vechten. Precies daardoor wordt zichtbaar wat je al die tijd hebt gedragen.

Dit heeft alles met het nu te maken. Je bent weer gaan voelen. En dat kan pijn doen. Angstig maken. Niet omdat er iets mis is, maar omdat je zolang hebt moeten volhouden.

Onderzoek laat zien dat dit vaker voorkomt

Binnen de GGZ wordt steeds vaker erkend dat mensen na een periode van langdurige stress, ziekte of dreiging juist klachten kunnen ervaren op het moment dat de spanning wegvalt. Het lichaam komt uit de overlevingsstand, terwijl de emotionele verwerking pas dan ruimte krijgt. Het is een bekende reactie, maar zelden benoemd. En misschien is dat precies waarom het zo eenzaam kan voelen.

Is het normaal om je leeg te voelen na herstel?

Dat het goede nieuws nog niet echt binnenkomt en dat je vooral leeg en doodmoe bent, is normaal. Veel mensen voelen zich juist ná het schoonverklaard worden het meest uit balans, terwijl de omgeving denkt dat het feest kan beginnen. Als jij nu vooral moe bent, betekent dat niet dat je het verkeerd doet. Het betekent dat je lichaam nog aan het landen is.

Eén dag niets

Wat kan helpen, is jezelf toestemming geven voor eenvoud. Eén vaste dag per week waarop niets hoeft. Geen uitleg, geen presteren, geen bijtrekken. Gewoon herstel. Zet het ergens op papier en neem die afspraak serieus. Niet als luxe, maar als noodzaak.

Leg minder uit

Het kost veel energie om steeds opnieuw te vertellen hoe het met je gaat. Schrijf één keer op wat jou nu helpt en wat te veel is. Met wie je wilt afspreken en hoe. Zo hoeven anderen niet te raden en hoef jij jezelf niet telkens opnieuw uit te leggen.

Dit is een ander hoofdstuk

Soms helpt het om bewust te markeren dat dit niet meer ‘voor’ is, maar ‘na’. Een ander hoofdstuk dat zegt: dit lichaam heeft dit gedragen en leeft nog. Niet groots. Wel echt. En in jouw tempo.

Stop eerder dan je denkt

Misschien wel het lastigste: stoppen terwijl je nog iets over hebt. Ook als je hoofd zegt dat je best nog door kunt. Niet omdat je zwak bent, maar omdat je weer leert vertrouwen op je lichaam.
 
Merk je klachten die je niet kunt plaatsen, lichamelijk of mentaal, bespreek ze dan eerst met je huisarts. Niet om alles op te lossen, maar om het niet opnieuw alleen te dragen.

Rouw na ziekte: herstellen in je eigen tempo

In mijn praktijk zie ik vaak mensen die hier vastlopen. Niet omdat alles instort, maar omdat het eindelijk stil genoeg is om te voelen wat er al die tijd geen plek had. Ze zeggen: het is goed afgelopen, maar waarom voel ik me dan zo leeg? Of: iedereen denkt dat ik verder kan, maar vanbinnen voelt het alsof ik iets kwijt ben. Wat ze beschrijven lijkt op rouw. Alleen zonder duidelijk verlies. Zonder kaartje.
 
Die rouw gaat niet alleen over wat de ziekte heeft gekost, maar ook over wat ze was. Jarenlang draaide alles eromheen. Jarenlang bepaalde ze je leven. Je dagritme. Je keuzes. Je manier van vooruitkijken. Alles stond in het teken van alert zijn, afwachten, volhouden. Er was aandacht. Mensen hielden rekening met je. Je hoefde niet uit te leggen waarom iets niet lukte.
 
Als dat ineens wegvalt, blijft er niet alleen opluchting over. Nu dat hoofdstuk sluit, valt niet alleen de angst weg, maar ook alles er omheen. Je staat er ineens weer zelf in. Dat kan leeg voelen. Onwennig. Alsof je iets verliest wat je nooit bewust hebt gekozen, maar wat er wel was.
 
In therapie hoeven we dat niet op te lossen of recht te praten. Het begint met erkennen dat dit verlies er mag zijn. Dat je niet ondankbaar bent, maar dat je te lang hebt moeten leven met spanning en nu pas voelt wat dat van je heeft gevraagd. Je hoeft je gevoelens hier niet te verdedigen of te nuanceren. Ze mogen er zijn zoals ze zijn. Door hier samen met mij aandacht aan te geven verdwijnt het niet, maar kan je het langzaam een plaatsje gaan geven.

Vrouw staat met open armen in een veld bij zacht licht, symbool voor ruimte voelen en opnieuw leven na onzekerheid

“De lucht is helder, het is stil, maar je ogen moeten nog wennen. Alles is anders, terwijl je zelf nog dezelfde bent. Het nieuwe begin voelt groter dan je had verwacht.”

“Therapie is nooit een wondermiddel”

Wat therapie niet voor je kan doen

Laat ik daar eerlijk over zijn. Therapie is geen oplossing waarmee alles ineens weer klopt. Ik kan niets voor je wegnemen wat jij zelf nog niet kunt toelaten. Ik kan de pijn niet overslaan, de verwarring niet oplossen en de vragen niet voor je beantwoorden. Wie komt met de hoop dat alles opgelost wordt, komt soms bedrogen uit.
 
Want wat therapie ook niet doet, is emoties netjes doseren. Soms komt er meer los dan je had voorzien. Verdriet dat je al die tijd hebt ingehouden. Boosheid waar geen plek voor was. Angst die pas voelbaar wordt nu je niet meer hoeft vol te houden. Niet omdat het misgaat, maar omdat je eindelijk niet meer op scherp hoeft te staan.
 
En tegelijk is dát wat therapie wel doet. Het geeft ruimte aan wat te lang is weggeduwd. Niet om je te overspoelen, maar om het niet langer alleen te dragen. Het tempo bepaal jij. Soms gaat het stap voor stap, soms wordt ineens iets helder. Dat vraagt geen doorzettingsvermogen, maar eerlijkheid. Vooral naar jezelf toe.

“Een sessie kan al heel veel ruimte geven”

Welke therapievormen kunnen helpen bij rouw na ziekte

Ik kijk altijd vanuit ons gesprek en mijn gevoel welke vorm past bij wat jij meebrengt. Er is geen stappenplan en geen vaste volgorde. Rouw laat zich niet sturen. Wat nodig is, dient zich meestal pas aan in het moment. Hieronder noem ik twee vormen die in deze fase vaak helpend zijn. Niet om iets te fixen, maar om ruimte te maken voor wat zo lang geen plek had.

Hypnotherapie

Bij rouw na ziekte zit veel vast in het lichaam. In waakzaamheid, spanning, slecht slapen. Hypnotherapie helpt om het denken even opzij te zetten. Je hoeft niets uit te leggen of te begrijpen. Veel mensen merken dat hun lichaam ontspant op een manier die ze zelf niet meer voor elkaar kregen. Niet omdat alles opgelost wordt, maar omdat het niet meer hoeft vast te houden.

Voice Dialogue

Bij deze vorm van rouw lopen vaak verschillende kanten door elkaar. Een deel dat verder wil. Een deel dat bang is om stil te vallen. Een deel dat vindt dat je dankbaar moet zijn. En een deel dat moe is van alles. In Voice Dialogue krijgen die stemmen ruimte, zonder dat er één de baas hoeft te zijn. Dat geeft helderheid en maakt het makkelijker om milder te zijn voor jezelf, terwijl je je eigen tempo volgt.

Dit zijn geen vaste routes, maar voorbeelden. Wat bij jou past, ontdekken we samen, stap voor stap, in jouw tempo.

“Geen toverstaf, wel echt contact”

Mijn manier van werken als het leven opnieuw vorm moet krijgen

Als iemand met dit thema bij mij komt, is er zelden een heldere vraag. Meestal is er alleen het gevoel dat er iets is mag veranderen. Dat het leven weer open ligt, maar dat jij nog niet weet hoe je daarin moet staan. In mijn manier van werken volg ik daarom niet alleen wat iemand vertelt, maar vooral wat voelbaar is tussen de woorden. Daar waar het stokt. Of juist stil wordt.
 
Ik werk niet met een vast plan. Soms vraagt het om stil te staan bij je gevoel. Soms om juist iets aan te kijken wat lang is vermeden. Daarbij gebruik ik verschillende vormen van werken, zoals hypnotherapie, Voice Dialogue, innerlijk kindwerk en systemisch werk. Niet als losse methodes, maar als manieren om te luisteren naar wat zich aandient. Steeds opnieuw afgestemd op jou.
 
Hoe dat eruitziet, is niet vooraf te bepalen. Dat ontstaat in contact. In vertrouwen. En in het tempo dat voor jou klopt.  Lees hier meer over mijn manier van werken.

Want uiteindelijk gaat het niet om de methode. Maar om of jij je hier veilig genoeg voelt om te zijn waar je nu bent.

Wat je nog niet wist over mij

Als je al meerdere blogs van mij hebt gelezen, weet je dat ik vaak schrijf vanuit mijn eigen ervaring. Niet omdat mijn verhaal centraal moet staan, maar omdat ik weet hoe belangrijk herkenning is. Ook deze blog komt daaruit voort.
 
Jarenlang leefde ik met angst en spanning rond de controlescans en onderzoeken, nadat mijn hersentumor was verwijderd. Jaren waarin ik dacht: het kan morgen afgelopen zijn, dus geniet van het leven. En tegelijk trapte ik onbewust op de rem. Alsof ik mezelf geen volledige toestemming gaf om vooruit te kijken. Die dubbelheid was er altijd. Gas geven en remmen tegelijk.
 
Toen ik uiteindelijk de woorden van de arts hoorde: “Je bent schoon, over twee jaar pas weer controle”, voelde ik niets. Of misschien wilde ik niets voelen. Pas dagen later kwamen de tranen. Heftig en onverwacht. Alsof alles wat ik al die jaren had vastgehouden ineens los mocht. Mijn lichaam trok aan de noodrem. Ik heb dagen gehuild en geslapen. Alsof mijn systeem eindelijk zei: nu mag het.
 
Wat mij toen hielp, was praten. En schrijven. Alles eruit laten komen, zonder het te hoeven begrijpen. Dat hielp mij niet alleen om te verwerken, maar ook om iets te doen wat ik belangrijk vind: laten zien dat wat jij voelt, of juist niet voelt, normaal is. Dat er geen juiste manier is om hier doorheen te gaan.
 
Ik sta hier niet als iemand die “het overwonnen heeft”. Ik sta hier als iemand die weet hoe het is om door zo’n proces heen te gaan. En die heeft ervaren dat je dat niet alleen hoeft te doen. Als mijn verhaal iets bij je raakt, weet dan dat je welkom bent. Ik loop graag een stukje met je mee in jouw proces.
 
Niet omdat ik sterker ben dan jij. Maar omdat ik weet wat er mogelijk wordt wanneer je jezelf weer toelaat. En misschien denk je dan, heel even: als Mieke dit kon dragen, dan durf ik die stap ook te zetten.

Veelgestelde vragen over je leven oppakken na jaren van onzekerheid

Misschien heb je tijdens het lezen al gemerkt dat dit geen ‘gewoon herstelverhaal’ is. Het gaat over wat er gebeurt ná het goede nieuws. Dit zijn de vragen die mensen mij hierover het vaakst stellen. Vragen die vaak pas opkomen als het eindelijk stil wordt.

Waarom voel ik me leeg nu het goede nieuws er is?

Omdat je lichaam lange tijd heeft geleefd met angst en alertheid. Als die spanning wegvalt, ontstaat er ruimte. Die ruimte voelt niet meteen als opluchting, maar vaak als leegte. Dat is geen fout, dat is een reactie.

Is het normaal dat ik me slechter voel nadat ik schoon ben verklaard?

Ja. Veel mensen merken dat juist dán emoties loskomen. Niet omdat het misgaat, maar omdat je niet meer hoeft vol te houden. Je lichaam haalt in wat het heeft uitgesteld.

Waarom kan ik niet gewoon blij zijn, terwijl iedereen dat verwacht?

Omdat blij zijn iets anders vraagt dan overleven. Blijdschap vraagt aanwezigheid, en daar was lange tijd geen ruimte voor. Dat betekent niet dat je ondankbaar bent, maar dat je systeem nog aan het landen is.

Waarom raken kleine dingen me ineens zo hard?

Omdat je lichaam nog denkt in termen van gevaar en gevolg. Een lekke band of een afspraak die anders loopt kan voelen als te veel. Niet door dat moment, maar door alles wat eraan voorafging.

Moet ik mezelf pushen om weer verder te gaan?

Nee. Forceren werkt vaak averechts. Deze fase vraagt niet om doorzetten, maar om luisteren. Naar wat je lijf en emoties laten zien, ook als dat niet past bij wat ‘zou moeten’.

Wanneer is het helpend om therapie te overwegen?

Als je merkt dat je vastloopt in leegte, vermoeidheid of emoties die je niet kunt plaatsen. Je hoeft niet te weten wat er mis is. Juist samen kijken kan helpen om woorden te geven aan wat zich aandient.

“Heb je hulp nodig voor het vinden van je eigen veerkracht?“

Zet nu die volgende stap na een periode van onzekerheid

Misschien voel je het al een tijdje. Het goede nieuws is er, maar jij bent nog niet helemaal mee. Je hoofd zegt dat je verder kunt, terwijl je lijf iets anders laat zien. Je vraagt je af waarom het niet licht voelt. Waarom je zo moe bent. Of waarom je soms liever stilstaat dan vooruitgaat. En dan komt die ene gedachte: zou dit nu niet gewoon klaar moeten zijn?

Wat je misschien zoekt, zijn geen snelle antwoorden, maar erkenning. Iemand die snapt dat dit geen aanstellerij is. Dat wat jij voelt logisch is na alles wat je hebt meegemaakt. Je bent hier niet gek in. En nee, je hoeft het ook niet alleen uit te zoeken. Er zijn manieren om weer ruimte te ervaren, zonder jezelf te forceren of te verliezen in verklaringen.

Ik ben Mieke, en in mijn praktijk Jouw Eigen Veerkracht in Valkenswaard begeleid ik mensen die na een periode van onzekerheid en overleven merken dat hun lijf en leven niet vanzelf meekomen. Met hypnotherapie, Voice Dialogue, innerlijk kindwerk en systemisch werk kijken we samen naar wat er nu aandacht vraagt. Zodat je niet langer hoeft te vechten tegen wat je voelt, maar weer ruimte kunt ervaren in je eigen leven.

Het vraagt moed om hier niet van weg te kijken. Maar je hoeft het niet alleen te doen.

Wacht niet langer en neem vandaag nog contact met mij op voor die eerste stap, en ontdek hoe jij weer gaat geloven in Jouw Eigen Veerkracht.

Liefs, Mieke

Zet hier die volgende stap naar Jouw Eigen Veerkracht

📍 Of je nu in Eindhoven woont of in één van de omliggende dorpen: mijn praktijk in Valkenswaard is goed bereikbaar en staat open voor jou.

Bekijk locatie op Google Maps

Belangrijkste punten

  • Veel mensen voelen zich leeg na het ontvangen van goed nieuws, omdat hun lichaam gewend is aan angst en alertheid.
  • Het is normaal om je slechter te voelen nadat je schoon bent verklaard, omdat emoties vaak dan loskomen.
  • Blijdschap vereist aanwezigheid, die vaak afwezig was tijdens moeilijke tijden.
  • Kleine tegenslagen kunnen overweldigend aanvoelen door de eerdere ervaringen van gevaar en stress.
  • Therapie kan helpen als je vastloopt in emoties of leegte; samen naar de situatie kijken kan verhelderend zijn.

Lees hier mijn recente blogs

Scroll naar boven