Je bent hier : Welkom > Angst en trauma > Je voelt niks na therapie en toch gebeurt er iets
zaadje komt uit de grond

Je voelt niks na therapie en toch gebeurt er iets

Auteur: Mieke Loor

Je gaat naar therapie. Omdat je vastloopt. Omdat je hoofd overloopt. Of omdat je voelt: zo wil ik het niet langer. Dus je zet die moedige stap, je meldt je aan, en stiekem hoop je dat je na die eerste sessie een soort opluchting voelt. Een bevrijding. Alsof er iets ‘gefixt’ is. Maar wat als dat niet gebeurt?
 
Wat als je, eenmaal in de auto op weg naar huis, denkt: Wat is er nou eigenlijk gebeurd? Wat als het stil blijft, en die stilte voelt zwaarder dan je had verwacht? Wat als er geen opluchting komt, maar juist een vage onrust die je niet kunt plaatsen? En je gaat twijfelen: werkt dit wel? Ben ik wel geschikt voor therapie? Of, de ergste: Is er iets mis met mij omdat ik niks voel?
 
Dit is precies het punt waar veel mensen afhaken. Omdat we zijn gewend geraakt aan snelle oplossingen. Een paracetamolletje voor de pijn. Een coachingsessie en hup, weer door. In de reguliere gezondheidszorg is het niet anders: korte trajecten, gericht op functioneren. Weer aan het werk. Niet te lang stilvallen. Maar diepe therapie werkt anders.
 
Ik ben Mieke, de drijvende kracht achter mijn praktijk in Valkenswaard voor holistische therapie Jouw Eigen Veerkracht. In mijn praktijk werk ik met mensen die bereid zijn om onder de oppervlakte te duiken. Dat doe ik met Voice Dialogue, Hypnotherapie, Innerlijk Kindwerk en andere therapievormen die zich aandienen. En ik zie: het probleem zit niet in wie jij bent, maar in wat je hebt meegekregen en hoe je hebt leren overleven. Dat kun je veranderen. Niet ineens. Maar wel stap voor stap. En je hoeft het niet alleen te doen.

Je bent begonnen met therapie. Of je denkt erover na. Maar wat als je na een sessie helemaal niets voelt? Geen inzicht, geen opluchting, alleen maar verwarring of… leegte. Deze blog is voor jou als je twijfelt of het wel werkt, als je jezelf afvraagt of je ‘het wel goed doet’ in therapie. Je ontdekt hoe diepgaande therapie vaak niet meteen voelbaar is, maar juist onder de oppervlakte begint te werken.
 
Durf jij te gaan voor diepgaande sessies met een blijvend resultaat, en wil jij weer geloven in Jouw Eigen Veerkracht? Zet dan nu die volgende stap.

“Het is soms een zaadje dat stil onder de grond groeit”

Waarom verwachten we direct resultaat van therapie?

Je zit bij je therapeut, vertelt je verhaal, voelt je misschien opgelucht, of juist helemaal murw. En als je dan weer buiten staat, wil je maar één ding: merken dat het nú al beter gaat. Alsof je net bij de huisarts bent geweest voor een antibiotica-kuur. We zijn gewend aan snelle fixes. Want je moet door. Naar je werk. Naar dat ene feestje. Naar je gezin dat je nodig heeft. Ziek zijn past niet in je agenda.
 
En stel je voor: je hebt net je hart gelucht, stapt naar buiten, en krijgt meteen een appje met “hoe ging het? Voel je je al beter?” En dan voel je… niets. Of alleen maar moe. Geen euforie. Geen instant inzicht. Alleen maar een soort vage mist. Het kan je het gevoel geven dat je gefaald hebt, terwijl er misschien juist iets heel belangrijks in beweging is gezet.
 
Dat gevoel van ‘het moet nú al beter zijn’, zit diep in ons systeem. Omdat we zo graag grip willen. En omdat we denken dat verandering pas echt is als we het meteen kunnen voelen. Maar misschien werkt het wel net als bij spierpijn na het sporten: het effect voel je pas later, als het herstel begint.

Maar diepe verandering laat zich niet haasten. Je zenuwstelsel, je onderbewuste, je oude patronen: die hebben tijd nodig. Als je in therapie komt met een jarenlang opgebouwd overlevingssysteem, dan kan dat niet in drie sessies afbrokkelen. En dat hoeft ook niet. Het mag laag voor laag. In mijn werk noem ik dat: de ikken die zich langzaam laten zien. Eerst een glimp, dan pas het gesprek.

Misschien werkt het dus wél, alleen niet op de manier die je had verwacht. Misschien ben je al begonnen met veranderen, simpelweg doordat je erover bent gaan praten. Of omdat je bent gestopt met vluchten. Dat is al therapie. En soms is een zaadje dat stil onder de grond groeit, krachtiger dan een bloem die meteen uitbundig bloeit. Het lijkt alsof er niets gebeurt, maar onder de oppervlakte zijn wortels aan het vormen – stevig, diep en onzichtbaar – tot het moment komt dat je ineens merkt dat je anders reageert, of anders voelt. Zonder dat je precies kunt aanwijzen wanneer het is begonnen.

Signalen dat therapie effect heeft, zelfs zonder direct gevoel

Je hebt een paar sessies gehad. Je bent serieus bezig. Je zegt het eerlijk tegen je omgeving: “Ja, ik zit in therapie.” Maar vanbinnen denk je: Moet ik nu iets voelen? Moet ik me al beter voelen? Waarom voel ik niks? Je gaat op zoek naar tekenen. Vergelijkt jezelf met anderen. En ondertussen fluistert dat stemmetje: werkt dit wel bij mij?

Het effect van diepe therapie is soms als een vertraagde echo. Je denkt dat het stil blijft, maar onderhuids is er van alles aan het bewegen. Misschien merk je dat je net iets langer nadenkt voordat je ‘ja’ zegt. Of dat je ineens ontploft op iets kleins – en daarna beseft: hé, hier zit iets onder. Dat zijn de subtiele signalen. Geen vuurwerk, maar verschuiving.

Wat als het niet gaat om meteen voelen, maar om later herkennen? Wat als jouw systeem je precies op jouw tempo iets laat zien? Je hoeft het niet te forceren. Misschien ben je allang begonnen met helen – en ben jij de laatste die het doorheeft.

“Je therapeut knikt en stelt wat vragen”

Waarom praten niet altijd voldoende is voor heling.

Je kent ze wel. Die gesprekken waarin je vooral veel vertelt. Over je jeugd. Over je werk. Over je stress. En de therapeut knikt, stelt wat vragen, misschien krijg je een opdrachtje mee. Prima, denk je. Maar na een paar weken voelt het alsof je vooral ‘praat over’. Alsof je hoofd meedoet, maar de rest van jou niet.

Oppervlakkige behandelingen blijven vaak steken in het denken. Praten over gevoelens is niet hetzelfde als ze doorvoelen. Zeker in de reguliere gezondheidszorg, waar de druk hoog is, ligt de nadruk vaak op symptoomvermindering: minder angst, minder somberheid, weer kunnen functioneren. Maar de echte oorzaken – het gekwetste kind, de overleef-ikken, het bevroren verdriet – blijven dan onaangeraakt.

Diepere therapie vraagt andere ingangen. Niet alleen woorden, maar ook lichaam, verbeelding, symboliek. In een Voice Dialogue sessie gebeurt het soms in stilte. Of in een Innerlijk Kind-visualisatie waarin je eindelijk bij dat kind op bezoek durft. En dat is niet oppervlakkig – dat is revolutionair. Omdat het van binnenuit komt.

whatsapp gesprek

Verward of leeg na therapie? Het doet iets met je.

Je komt thuis van therapie en je weet het gewoon even niet meer. Je bent moe. Gek genoeg niet opgelucht, maar eerder onrustig. Of leeg. Alsof je plots in een kamer staat waar het vertrouwde meubilair verdwenen is en je opnieuw moet oriënteren. Je denkt: dit voelt helemaal niet helend – dit voelt raar. Wat moet ik hiermee?

Dat ‘raar voelen’ hoort erbij. In therapie worden delen van jou aangeraakt die misschien al jaren in een soort winterslaap zaten. Als die wakker worden, komt er eerst ruis. Verwar dat niet met falen. Je systeem is bezig met herschikken. Wat veilig leek, wankelt. Wat je negeerde, komt boven. Dat is intens – en precies de bedoeling.

Vergelijk het met het afbreken van een oude muur: het is even een troep, voordat je iets nieuws kunt bouwen. Die leegte is ruimte. De verwarring is beweging. En jouw gevoel van ‘ik weet het even niet’ is eigenlijk het teken dat je iets ouds hebt losgelaten. Als het stof is neergedaald, zie je ineens scherper waar je staat – en waar je naartoe wilt. Hoe bijzonder is dat?

Wat gebeurt er tussen de sessies door?

Je denkt misschien dat therapie alleen werkt in het uur dat je tegenover mij zit. Maar dat is niet waar. Juist tussen de sessies door gebeurt er van alles. Je droomt anders. Je reageert anders. Of je wordt ineens keihard geconfronteerd door iets wat je eerder niet eens opviel. Misschien roept iemand op je werk iets kleins, en voel je plots een steek in je buik. Of je ziet een scène in een film en je barst ineens in tranen uit, zonder te weten waarom. En dan denk je: waar komt dit ineens vandaan?

Tussen de sessies werkt jouw onderbewuste door. Je systeem gaat zelf aan de slag met wat we samen hebben aangeraakt. Een soort innerlijke verwerking op de achtergrond. Soms ongemerkt. Soms met flinke pieken. Soms met stilte. Maar altijd met effect. In mijn praktijk zeggen cliënten vaak: “Pas een week later voelde ik wat die sessie met me deed.”

Je hoeft niet alles bewust mee te maken om te weten dat het werkt. Jouw lijf, jouw binnenwereld, jouw ikken weten de weg. En elke nacht, elke gedachte, elke emotie die opkomt, is een teken dat jij beweegt. Zelfs al voelt het nog niet als vooruitgang.

“Bewustzijn is als mist die langzaam optrekt”

Hoe werkt dat, ‘bewustwording die doorsijpelt’?

Het klinkt vaag: doorsijpelende bewustwording. Maar het is o zo echt. Je denkt aan iets wat we besproken hebben, en ineens zie je het in een andere context. Of je zegt iets tegen iemand, en halverwege de zin hoor je jezelf denken: wacht eens even… Bewustwording komt vaak later, onverwachts, in alledaagse momenten.

Je bewustzijn werkt niet op afroep. Het lijkt meer op ochtendmist die langzaam optrekt. Eerst zie je niets, maar dan worden de contouren van iets nieuws zichtbaar – zacht, maar onmiskenbaar. Niet met geweld, maar met volharding. In therapie duw je geen inzichten naar binnen – je maakt ruimte zodat ze vanzelf kunnen opkomen. Soms voel je ze pas als je op de fiets zit. Of onder de douche. Of als je een liedje hoort.

Wat als je erop durft te vertrouwen dat alles wat je in therapie meemaakt, ergens zijn werk doet? Dat zelfs de sessies waar je niks van begreep, iets in gang hebben gezet? En dat jouw systeem slimmer is dan je hoofd?

Is die diepgaande therapie de investering in jezelf waard?

Laten we eerlijk zijn: het is niet altijd leuk. Het is soms zwaar, intens en traag. Je bent moe van jezelf. Je denkt: had ik maar gewoon dat pilletje genomen. Of een paar snelle sessies gedaan en daarna weer dóór. Want wat levert het nou eigenlijk op, dat graven in oude shit? En eerlijk is eerlijk: het idee van een simpele oplossing, even snel iets fixen en weer verder kunnen, is zó aantrekkelijk in een wereld die altijd dóór raast.?

Maar kijk eens goed. Misschien ben je al milder geworden voor jezelf. Durf je vaker ‘nee’ te zeggen. Of voel je eindelijk verdriet waar eerst alleen maar boosheid zat. Misschien heb je nog geen pasklare antwoorden, maar wel iets veel waardevollers: beweging. Échte beweging. Die van binnen komt.

Die diepe weg is geen gemakkelijke, maar wel een echte. Geen snelweg, maar een reis binnendoor, terug naar wie je ten diepste bent. Het is de weg terug naar jezelf. En ja, dat kost wat. Maar wat je ervoor terugkrijgt, is onbetaalbaar. Je voelt weer. Je leeft weer. En je draagt jezelf – stap voor stap – terug naar huis.

Veelgestelde vragen over veranderen van gedrag

Twijfel je of therapie wel werkt als je niets voelt? Je bent niet de enige. Hieronder beantwoord ik de vragen die cliënten vaak stellen als het even stil blijft, van binnen én van buiten.

Werkt therapie ook als ik na een paar sessies nog niets voel?

Therapie werkt vaak op een dieper niveau dan je hoofd kan bijhouden. Soms voel je het pas dagen of weken later, als je onderbewuste het eindelijk doorheeft.

Waarom voel ik me slechter na therapie in plaats van beter?

Dat is meestal geen terugval, maar juist een teken dat iets in beweging komt. Oude patronen wankelen, en dat voelt… wiebelig.

Hoe weet ik of ik bij de juiste therapeut zit?

Als je je gehoord voelt én geraakt wordt, zit je goed. In mijn praktijk merk ik dat cliënten vaak twijfelen vlak vóór de doorbraak komt.

Is het normaal dat ik niks weet te zeggen tijdens sessies?

Helemaal. Stilte zegt vaak meer dan duizend woorden. Met Voice Dialogue of Hypnotherapie werken we juist met wat er onder die stilte leeft.

Kan therapie ook zonder praten over vroeger?

Zeker. In Innerlijk Kindwerk of tafelopstellingen hoef je het verleden niet na te vertellen — je mag het doorvoelen, in het nu.

Hoe lang duurt het voordat therapie werkt?

Geen stopwatch op je ziel helaas. Maar als je iets durft te voelen wat je eerder wegdrukte, ben je al begonnen met helen.

Helpt therapie ook als ik het allemaal eigenlijk niet meer weet?

Juist dan. Niet-weten is vaak het begin van een nieuwe richting. Vanuit verwarring ontstaat ruimte. En daar begint jouw veerkracht.

Heb je hulp nodig voor het vinden van je eigen veerkracht?

Zet nu die volgende stap naar heling zonder quickfix

Misschien herken je het wel: je hebt eindelijk die stap gezet naar therapie, zit in de sessies, vertelt je verhaal… en daarna? Niets. Geen opluchting. Geen helder inzicht. Geen gevoel dat je verder bent. En dan komt die stem in je hoofd: “Werkt dit eigenlijk wel? Of ligt het aan mij?” Je gaat twijfelen. Aan de therapie. Aan jezelf. Aan het hele proces.
 
En dat is precies waar veel mensen mee worstelen, zonder dat ze het hardop durven zeggen. Want we leven in een wereld waarin alles snel moet: een paar gesprekken en hup, je zou je beter moeten voelen. Maar bij diepe therapie werkt het anders. Het sijpelt langzaam door. En dat is verwarrend, soms frustrerend, maar wél heel normaal. Je bent niet gek. En je bent niet alleen.
 
Ik ben Mieke, en in mijn praktijk Jouw Eigen Veerkracht in Valkenswaard help ik mensen die het anders willen. Die merken dat praten alleen niet genoeg is. Die niet meer willen overleven, maar écht willen voelen. Met Hypnotherapie, Voice Dialogue, Innerlijk Kindwerk en andere therapievormen help ik je om zicht te krijgen op wat er in jou speelt. Zodat je je los kunt maken van oude patronen en eindelijk weer ruimte voelt.
 
Het vraagt moed om te blijven als je eigenlijk wilt afhaken. Maar die moed zit al in je – anders las je dit niet. Wacht niet langer en neem vandaag nog contact met mij op voor die eerste stap, en ontdek hoe jij weer gaat geloven in jouw eigen veerkracht.

Liefs, Mieke

Deel dit bericht

Lees hier mijn recente blogs

Scroll naar boven