Je bent hier : Welkom > Zelfbeeld en onzekerheid > Troostkopen: waarom je steeds iets koopt zonder blij te worden
Persoon met gekleurde tassen na troostkopen in winkelcentrum – symbool voor emotieaankopen en onbewust shopgedrag

Troostkopen: waarom je steeds iets koopt zonder blij te worden

Zelfbeeld en onzekerheid

Auteur: Mieke Loor

Je weet dat je het niet nodig hebt, maar toch gebeurt het weer. Je bestelt iets kleins, iets voor jezelf. Gewoon, om even te voelen dat je ertoe doet. Een jurkje, een nieuwe geurkaars, sushi op een doordeweekse dinsdag. Het voelt als troost. En ergens ook als controle. Even iets kopen, iets aanklikken, iets dat je laat denken: ik zorg goed voor mezelf.
 
Maar het lucht nooit echt op. Want dit koopgedrag draait niet om spullen. Het draait om dat gevoel eronder. Dat vage, onrustige, lege gevoel dat zich niet laat wegduwen met een pakketje. En hoe vaker je het probeert, hoe duidelijker het wordt: dit gaat over iets wat zich niet in een winkelmandje laat stoppen.
 
Ik ben Mieke, en in mijn praktijk Jouw Eigen Veerkracht in Valkenswaard werk ik met mensen die zichzelf steeds weer terugvinden in dat patroon van kopen als troost. Niet uit zwakte. Maar omdat ze nooit geleerd hebben om echt te voelen wat er speelt. Met hypnotherapie, Voice Dialogue, innerlijk kindwerk en systemisch werk onderzoeken we samen wat je nodig hebt om die oude reflex los te laten, en weer echt te voelen wat je nodig hebt.

In deze blog ontdek je;
  1. Waarom koop ik iets als ik me rot voel?
  2. Hoe herken je dat je aan het compenseren bent?
  3. Wat die ongeopende doos zegt over je koopgedrag?
  4. Wat kun je doen als de koopdrang weer toeslaat?
  5. Hoe doorbreek je het patroon van troostkopen?
  6. Wat therapie kan doen bij troostkopen
  7. Wat je koopgedrag je eigenlijk probeert te vertellen
  8. Wat je misschien nog niet wist over mij
  9. Meestgestelde vragen over kopen als troost
  10. Zet nu die volgende stap naar rust zonder te kopen

Je weet dat je het niet echt nodig hebt. En toch bestel je weer iets. Omdat het even fijn voelt. Omdat het stil is in huis, of druk in je hoofd. In deze blog ontdek je waarom we soms grijpen naar kopen voor troost, en wat er gebeurt als je daar op een andere manier naar durft te kijken.

Zet hier die stap op weg naar Jouw Eigen Veerkracht

“Als je jezelf verdoofd met kopen”

Waarom koop ik iets als ik me rot voel?

Je hebt niks nodig. En toch zit je daar weer met je telefoon. Even je mail checken, reclame: “Hmmm… mooi jurkje.” En dan even kijken of ze jouw maat hebben. Je wilde niets bestellen, en het voelt niet eens impulsief, eerder logisch. Je hebt een drukke dag gehad, je hoofd draaide overuren, en je hebt iets nodig om te landen. Geen groot cadeau, gewoon iets kleins. Iets dat even bevestigt: je doet het goed. Je mag iets. Je werkt er hard voor, dus je mag best iets voor jezelf kopen.
 
En ergens weet je al dat je niet koopt wat je echt nodig hebt. Wat je zoekt, zit niet in dat jurkje, niet in dat mooie Boeddhabeeldje en ook niet in dat abonnement. Maar als je zo hard gewerkt hebt, zo’n klotedag achter de rug hebt en je voelt je zo onrustig… dan wordt het dus dit. Een handeling. Een klik. En je voelt het verlangen om de postbezorger op de stoep te zien staan. Wat voelt dat heerlijk, zeg.
 
Je weet echt wel: dit gaat niet over geld of spullen. Het gaat over hoe je jezelf tot rust probeert te brengen. Over hoe je iets verdoofd dat dieper zit. En hoe dat steeds nét genoeg vreugde geeft om door te kunnen, voor even dan. Want als de postbezorger is geweest, duurt die vreugde niet lang meer. En daar gaan we het over hebben.

Wanneer wordt iets kopen een gewoonte?

Het is fijn als iets werkt, of beter gezegd: wat even werkt. Want dit is geen luxeprobleem, en het is ook geen koopverslaving. Je hebt simpelweg nooit geleerd wat je moet doen met dat onbestemde gevoel van binnen. Die onrust en leegte. Die stilte waar niemand je iets over heeft uitgelegd. Dus dan zoek je houvast. In een winkelmandje, in een bestelling en in iets dat tastbaar is.
 
En het is nog logisch ook. Want kopen is makkelijk, het kost geen moeite. Het praat niet terug. Het vraagt niks van je. Je hoeft er geen moed voor te hebben. En heel eerlijk? Het geeft je soms net dat zetje om de dag door te komen. Alleen… daarna is het stil. En dan komt dat andere gevoel. Het weten dat dit niet het echte antwoord is. Niet dit jurkje. Niet deze deal. Niet deze ‘ik heb het verdiend’-aankoop.
 
Dat je je rot voelt en iets koopt, betekent niet dat je een koopverslaving hebt. Het betekent dat je een patroon gebruikt om jezelf staande te houden. Een gewoonte die ooit is ontstaan omdat je nergens anders naartoe kon met dat gevoel. Geen koopverslaving, maar een manier van dempen. En zolang niemand je leert hoe het anders kan, blijf je terugvallen op hetzelfde. Dat is niet erg, maar het is overleven.

Hoe herken je dat je aan het compenseren bent?

Je weet ergens wel dat je te veel bestelt. Dat je kast voller raakt, je bankrekening slinkt, en je toch steeds opnieuw begint. Maar het sluipt erin. Want je kunt het betalen. Je doet niemand kwaad. En het voelt vaak zelfs nuttig. Nieuwe sportsokken. Een handig boek. Iets voor in huis. Maar kijk je goed, dan zie je het patroon. Niet in wat je koopt, maar in wanneer.
 
’s Avonds na een lange werkdag. Of op zondag, als de stilte te groot is. Of nadat iemand iets zei wat nét even verkeerd binnenkwam. En dan ineens sta je in de keuken met je telefoon in je hand en denk je: wat was ik ook alweer aan het doen? Dat is het moment. Niet omdat je iets nodig hebt, maar omdat je jezelf even kwijt bent. En daar moet iets voor in de plaats komen. Iets tastbaars. Iets dat je (l)even vult.
 
Soms zie je het ook aan wat er blijft liggen. Dozen ongeopend. Aankopen met de kaartjes er nog aan. Of spullen waar je stiekem al spijt van hebt zodra ze uit de verpakking komen. Je dacht dat het zou helpen. Maar het gaf alleen maar rust voor even. En dan begint het weer opnieuw.

“Als dozen uit zichzelf gaan bewegen”

Wat die ongeopende doos zegt over je koopgedrag?

De doos staat nog in de gang. Gisteren bezorgd, maar je hebt hem niet uitgepakt. Geen haast. Je weet ongeveer wat erin zit. Iets kleins. Besteld op een avond dat alles net te veel was. Je was moe en overprikkeld. Wilde gewoon even iets doen dat niet ingewikkeld was, en het was zo’n mooie aanbieding. En, bestellen is makkelijk. Kiezen, klikken, klaar.
 
De doos verplaatst zich langzaam. Eerst op de eettafel. Dan op de stoel. Uiteindelijk naast de kast. Elke keer als je erlangs loopt denk je: “ik moet daar nog iets mee.” Maar er zit niets dringends in. Geen opluchting, geen blijdschap als je het opent. Alleen dat vage gevoel dat het inmiddels te laat is. Het moment waar het om ging, dat is al voorbij.
 
En ergens weet je ook dat dat het hele punt was. Het ging niet om wat erin zit. Het ging om wat je voelde op dat moment. En wat je even niet wilde voelen. De doos is gewoon gebleven. Het gevoel eronder ook. En nee, dit hoeft nog steeds geen koopverslaving te zijn.

Persoon met grote suikerspin als metafoor voor troostkopen

“Troostkopen is als een suikerspin op een kermis: groot, kleurrijk en onweerstaanbaar in het moment …. maar zodra je hem op hebt, blijft er niets over dan plakkerige vingers en een lege stok.”.“

Wat kun je doen als de koopdrang weer toeslaat?

Ga iets uitpakken. Maar dan iets wat je al hebt.
 
Niet de doos die net is binnengekomen, maar die ene la waar je spullen in legt en daarna nooit meer naar omkijkt. Of die kledingkast waar nog dingen hangen met het kaartje eraan. Haal iets eruit. Kijk ernaar. Trek het aan. Gebruik het. Of geef het weg aan iemand die er heel blij mee is. Dat geeft ook een goed gevoel. Wat je ook doet: je breekt het patroon. Niet met discipline, maar met aandacht.
 
Kopen is niet per se verkeerd. Maar je vergeet soms wat je al hebt, en waarom je het ooit koos. En dat is precies waar het mee begon: het waarom. Terugkijken kan iets wakker maken. Niet om jezelf te straffen of een schuldgevoel aan te praten, maar om even wakker te worden. “Wilde ik dit echt, of was het gewoon even nodig?”
 
Of maak het nog simpeler. Zet je telefoon uit. (App je moeder even dat je onbereikbaar bent.) Leg ‘m op een plek waar je niet zomaar bij kunt. En kijk dan eens wat je doet. Misschien pak je een boek. Misschien voel je pas dan hoe moe je eigenlijk bent. Ook goed. Want dan ga je eindelijk naar je lichaam luisteren. En als je dat doet, hoor je vanzelf wat het nodig heeft. En dat is niet dat jurkje.

Hoe doorbreek je het patroon van troostkopen?

Misschien heb je dit allemaal al eens geprobeerd. Een tijdje niet besteld. Meer gelet op je uitgaven. Gesprekken met jezelf gevoerd in de trant van: “Heb ik dit echt nodig?” En toch zit je daar weer. Bestellen is inmiddels een reflex geworden. Je hoofd is altijd druk, er is altijd die onrust alsof je nog iets moet. Je lichaam is moe, maar je durft er niet aan toe te geven. Eigenlijk ben je ergens onderweg jezelf een beetje kwijtgeraakt.
 
Want dit gaat allang niet meer over spullen. Dit gaat over iets wat veel dieper zit. Misschien heb je het nooit geleerd: omgaan met onrust, prikkels of vermoeidheid. Of je hebt afgeleerd om überhaupt te voelen dat je moe, gespannen of verdrietig bent. Dus compenseer je (onbewust). Met iets kleins. Iets dat niemand ziet. Maar dat zich wel opstapelt, in je huis én in je hoofd.
 
En dan kan het helpen als er iemand even met je meekijkt. Niet om je te fixen, of om je iets af te leren en zeker niet om je vermanend toe te spreken. Maar om te ontdekken waar dit vandaan komt. Waarom die leegte zich steeds laat opvullen. En wat er zou gebeuren als je leert luisteren naar wat eronder ligt. Niet alleen met je hoofd, maar ook met je lijf.

Want rust is niet iets wat je bestelt via een appje, het is iets wat je weer terug kunt vinden.

“Het is geen schande om hulp te vragen”

Wat therapie kan doen bij troostkopen

Soms is het niet dat je geen inzicht hebt, maar dat je gewoon niet weet hoe je het moet toepassen. Omdat het te veel is. Omdat je niet weet waar je moet beginnen. Of omdat je zo lang bent doorgegaan op wilskracht, dat stilstaan enger voelt dan nog een keer bestellen.
 
Tijdens de sessies hoef je niet te presteren. Je hoeft niks te bewijzen. Je mag komen zoals je bent, ook als dat betekent dat je het even niet weet. We gaan het niet hebben over waarom-vragen waar je geen antwoord op hebt. Ik kijk gewoon even met je mee. Niet naar wat je fout doet, maar naar wat je jezelf hebt aangeleerd om het vol te houden.
 
Misschien loop je al jaren met een gevoel van: “Waarom doe ik dit toch?” In onze gesprekken gaat het juist dáár over. Niet over nog meer uitleg, maar over afstemmen. Op jezelf. Je hoofd en lichaam weer op één lijn krijgen. Kijken wat je echt nodig hebt. Zodat je niet steeds hoeft te grijpen naar iets buiten jezelf, maar weer leert luisteren naar wat vanbinnen al lang om aandacht vraagt.

Wat je koopgedrag je eigenlijk probeert te vertellen

Soms is het allang niet meer de vraag wat je doet, maar wie er in jou aan het woord is. Die stem die zegt: “Doe maar, je hebt het verdiend.” Of die andere: “Je moet je niet aanstellen.” Met Voice Dialogue ga je dat onderzoeken. Je hoeft er niks voor te kunnen. Je gaat gewoon in gesprek met de delen in jezelf die normaal alles op de automatische piloot doen. En dat geeft ruimte. Zodat niet langer die ene innerlijke stem bepaalt wat je doet, maar jijzelf weer aan het stuur komt te zitten.
 
En soms zit het dieper dan woorden. Dan weet je wel dat je te veel doet, te vaak bestelt, te weinig voelt, maar je komt er niet bij. Dan werkt hypnotherapie. Je hoeft daar niet voor in trance of onderuit. Je zakt gewoon wat verder in jezelf, voorbij het denken. Daar waar de spanning zit. Of de oude reflex. En ineens valt er iets stil. En in die stilte komt er iets nieuws omhoog: een gevoel van rust, of helderheid, of gewoon een “ah… dáárom dus.”
 
Het mooie is: je hoeft het allemaal niet te snappen. Je hoeft het niet eens te geloven. Je hoeft alleen bereid te zijn om te komen kijken. En welke therapievormen we nu gebruiken, of dat nou Voice Dialogue is, hypnotherapie, innerlijk kindwerk of systemisch werk, dat dient zich aan op het moment dat het klopt.

Wat je misschien nog niet wist over mij

De onderwerpen waar ik over schrijf in mijn blogs zijn geen theorieën. Ze komen recht uit het leven. Ook uit mijn leven. Want ja, ik ben daar zelf ook geweest.
 
Ik weet nog goed dat ik op een dag ging shoppen omdat ik me rot voelde. Het was sale, dus ik dacht: ach, dat jurkje is niet duur. Dat rokje ook niet. En ik rekende het af. Eenmaal thuis legde ik het op een stoel… maar blij voelde ik me niet. De kleding verdween in de kast, met de prijskaartjes er nog aan, en de volgende zomer kwam ik ze weer tegen. Met die ene vraag: waaróm heb ik dit gekocht?
 
Inmiddels weet ik het. Ik was mijn verdriet aan het wegkopen. Verdriet omdat ik niet mocht zeggen hoe zwaar het was, als alleenstaande moeder. Want ja, ik had er toch zélf voor gekozen om te scheiden, dat kreeg ik ook regelmatig te horen. Dus hield ik me groot. En zocht ik troost in tassen. In jurken. In spullen.
 
Gelukkig is dat nu anders. Nu kan ik echt blij zijn als ik iets moois koop. Omdat het geen pleister meer is, maar een keuze vanuit zachtheid. En als ik dan een nieuw jurkje draag, voel ik me niet alleen mooi, ik voel me ook trots. Omdat ik weet wat ik ben aangegaan. En hoeveel ruimte er komt als je niet langer hoeft te vluchten voor jezelf.

Meestgestelde vragen over kopen als troost

Je zou denken dat het gewoon een beetje scrollen is na een lange dag. Maar wat als je merkt dat je vaker iets koopt dan je lief is, en het eigenlijk zelden écht blij maakt? Hieronder vind je de vragen die ik het vaakst hoor en eerlijk beantwoord. Misschien zit jouw eigen vraag er ook wel tussen.

Waarom koop ik spullen die ik niet nodig heb?

Omdat het even helpt. Je verdooft iets wat je op dat moment niet wilt voelen, vaak zonder dat je het zelf doorhebt.

Is troostkopen hetzelfde als een koopverslaving?

Nee. Troostkopen is vaak een gewoonte, geen verslaving. Het is een manier om met onrust of leegte om te gaan, maar daar kun je iets aan doen.

Wanneer wordt kopen een probleem?

Als het je rust moet geven, maar je juist meer onrust oplevert. Bijvoorbeeld omdat je spijt krijgt, of omdat het patroon blijft terugkomen.

Wat zit er onder dat koopgedrag?

Vaak oude patronen: jezelf belonen, overleven, verdoven. Soms zit er verdriet, vermoeidheid of gewoon té lang sterk zijn onder.

Hoe kom ik van die automatische koopreflex af?

Door te vertragen en stil te staan bij het moment vóór de klik. En soms door te onderzoeken waar het echt vandaan komt, dat lukt meestal niet alleen.

Helpt therapie bij troostkopen?

Ja. Niet omdat het over spullen gaat, maar omdat je leert voelen wat eronder zit. En van daaruit ontstaat ruimte voor iets anders.

“Heb je hulp nodig voor het vinden van je eigen veerkracht?“

Zet nu die volgende stap naar rust zonder te kopen

Je gooit de voordeur dicht, sleutels op het dressoir en tjonge, wat een dag weer zeg. Je hebt het druk, of je voelt je druk, op… kapot… niet helemaal jezelf. En ineens zit je weer op Bol.com. Of op Vinted. En voor je het weet sta je met je virtuele winkelwagentje bij de kassa, met iets wat je eigenlijk niet nodig had. Even lijkt het te helpen. Maar daarna blijft er vooral een gevoel van: waarom doe ik dit steeds?
 
Je hebt al van alles geprobeerd. Minder scrollen. Minder kopen. Jezelf toespreken in de trant van: “Kom op, dit heb je niet nodig.” En toch voelt het alsof je de grip verliest. Dan is het goed om te weten dat je niets slechts doet, en dat je ook niet de enige bent. Het gaat niet over spullen. Het gaat over wat eronder zit. En daar is wél iets aan te doen.
 
Ik ben Mieke, en in mijn praktijk Jouw Eigen Veerkracht in Valkenswaard help ik mensen die zichzelf kwijt zijn geraakt in overleven, doordenderen of wegkopen wat eigenlijk gevoeld wil worden. Met werkvormen als hypnotherapie, Voice Dialogue, innerlijk kindwerk en systemisch werk kijken we samen naar de patronen die jou in de weg zitten, en vooral naar wat jou weer ruimte en rust geeft.
 
Het vraagt moed om stil te staan. Om te voelen wat er echt speelt. Maar je hoeft het niet alleen te doen. Wacht niet langer en neem vandaag nog contact met mij op voor die eerste stap, en ontdek hoe jij weer gaat geloven in Jouw Eigen Veerkracht.
 
Liefs, Mieke

Zet hier die volgende stap naar Jouw Eigen Veerkracht

📍 Of je nu in Eindhoven woont of in één van de omliggende dorpen: mijn praktijk in Valkenswaard is goed bereikbaar en staat open voor jou.

Bekijk locatie op Google Maps

Wat ik je nog even mee wil geven over troostkopen

  • Troostkopen biedt tijdelijk verlichting, maar is geen verslaving.
  • Kopen wordt problematisch wanneer het leidt tot spijt of herhalende patronen.
  • Koopgedrag kan voortkomen uit oude patronen, verdriet of vermoeidheid.
  • Je kunt koopreflexen verminderen door stil te staan bij je motieven.
  • Therapie helpt bij troostkopen door diepere gevoelens te verkennen en ruimte voor verandering te creëren.

Lees hier mijn recente blogs

Scroll naar boven